İnsan ibadet ve hidayet için yaratılmıştır. Peygamberin vazifesi insanları uyarmak ve tebliğ etmek, imamın vazifesi insanları hidayet etmek ve insanların görevi de bu hidayeti tatbik etmektir. Peygamberlik, ancak vahiy ve mucize ile gerçekleşir. İmamet ise masum şahsın kim olduğunu açıklayan nass ile bilinir. Bir kişiye biat etmek, onun imam olup olmadığını belirlemez. Şûra da nassın yerini tutmayacağı gibi şûranın sonuçları da masum imamı bağlamaz. Peyamber (s.a.a), hayatı süresince nassı sağlamlaştırmaya çalışmıştır. Öyle ki tarih, Peygamber'in nass haricinde hilafet için başka bir yöntem belirlemediğini ortaya koymaktadır. İmam Ali'nin (a.s) tutumları da nass nazariyesine göre şekillenmiş, nassa aykırı alternatifleri reddetmiştir.
Ehl-i Beyt ve Ehl-i Sünnet kaynakları hilafet ve imameti Peygamber'in (s.a.a.) belirlediğini, onun, ilki Ali b. Ebi Tâlib, sonuncusu Mehdi (a.f) olan 12 kişiye özgü olduğunu ispatlamaktadır.
