Eğitim ve temel gereksinimlerine kadir olmadan, herhangi bir düzen ve hazırlığa girişmeden babaların çok çocuk sahibi olma duyguları her ne kadar çocuk sevgisi ve fedakârlık olarak tezahür ediyor gibi görünse de sadece kendilerini düşünmekten ve bencillikten başka bir şey değildir. Çünkü bunlar çocuk sahibi olmakla hazlarını doyurmaya çalışan, çocuklarının menfaat ve istikballerini düşünmeyen, çok çocuk sahibi olmanın adlarının ve sanlarının daimi olacağını ve varlıklarının devam edeceğini düşünen kimselerdir. Bunlar bilmiyorlar ki kimi çocuklar uygun olmayan ortamlarla karşılaşmakta ve bu ortam ve koşulları çocukları hatalı ve yanlış bir yola girmelerine neden olmakta ve selefleri/babaları için kötü bir namdan başka bir şeye neden olmamaktadır.
